W Domu Polskim odbyło się spotkanie poetycko-edukacyjne poświęcone życiu i twórczości wybitnego Polaka – Cypriana Kamila Norwida. W tym spotkaniu wzięli udział słuchacze kursów języka polskiego przy Domu Polskim.

Cyprian Kamil Norwid – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof. W uznaniu zasług Cypriana Kamila Norwida dla polskiej sztuki i kultury, w 200-lecie jego urodzin, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podjął uchwałę ustanawiającą rok 2021 Rokiem Cypriana Kamila Norwida.

Na początku spotkania był krótki ale ciekawy wykład o życiu i twórczości artysty, który poprowadziła pani Julia Nowicka – nauczycielka języka polskiego i historii Polski.

Cyprian Kamil Norwid przyszedł na świat 24 września 1821 r. na Mazowszu, w Laskowie-Głuchach koło Radzymina. Wcześnie utracił rodziców, wychowywał się w trudnych warunkach. Razem ze starszym bratem Ludwikiem Cyprian uczył się w warszawskim gimnazjum, przerwał naukę nie ukończywszy piątej klasy i wstąpił do prywatnej szkoły malarskiej. Jako poeta Norwid zadebiutował w 1840 r. na łamach warszawskich pism. W 1842 r. wyjechał za granicę i już nigdy nie powrócił do kraju. Większą część życia spędził na emigracji, podróżując po Niemczech, Włoszech, Belgii, Anglii i Stanach Zjednoczonych, by ostatecznie osiąść w stolicy Francji. Zmarł 23 maja 1883 r. w Domu św. Kazimierza w Ivry pod Paryżem, opuszczony i zapomniany. Historycy literatury dopatrują się w jego twórczości związków z wieloma nurtami: romantyzmem, klasycyzmem i parnasizmem.

Drugą część spotkania przygotowały nasze uczennice Elżbieta Gołowko, Zoryna Nosyrowa i Anna Mianowska. Dziewczyny opowiadały o twórczości i dorobku Cypriana Kamila Norwida. Za życia Norwid był niedoceniany. Po śmierci wiele jego dzieł zostało zapomnianych. Dopiero w okresie Młodej Polski Norwida odkryli ponownie. Do najważniejszych dzieł pisarza zaliczają „Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem” (1851), „Czarne kwiaty” (1856), „Quidam” (1855 – 1857), „Rzecz o wolności słowa” (1866), „Pierścień Wielkiej Damy” (1872) „Ad leones” (1881 – 1883), liczne wiersze (np. „Fortepian Szopena”, „Bema pamięci żałobny rapsod”).

Nie zabrakło na spotkaniu i recytacji wierszy „Fortepian Szopena”, „Modlitwa”, „Moja polska”.

Cyprian Kamil Norwid przeżył większość życia na emigracji i już nigdy nie wrócił do Polski. W roku 2001 na Wawelu, w Krypcie Wieszczów Narodowych umieszczona została urna z ziemią z grobu Norwida. W taki sposób Cyprian Kamil Norwid symbolicznie powrócił do Ojczyzny.

A my musimy zawsze pamiętać i pogłębiać swoją wiedzę o tak ważnych dla kultury polskiej postaciach.

Działalność Domu Polskiego w Żytomierzu wspierana jest przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów za pośrednictwem Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.