22 listopada w Dzień Pamięci Ofiar Wielkiego Głodu na Ukrainie lat 30. Dom Polski w Żytomierzu organizował wyjazd młodzieży do Narodowego muzeum „Memoriał pamięci ofiar głodów na Ukrainie” w Kojowie oraz do cmentarza ofiar głodu we wsi Adamówka Baranowskiego rejonu.
W tak tragiczny czas bardzo boleśniej przezywamy tę smutną rocznicę. I za niezbędne uważamy po raz kolejny przypomnieć sobie o milionach bez winy zniszczonych mieszkańców naszej cierpiącej ziemi.
W świecie współczesnym, kiedy nie odczuwamy braku w rzeczach podstawowych – jedzenie, odzież, kiedy obecny na co dzień komfort życiowy – przytulne mieszkania, ciepła woda, spokojna noc, traci się poczucie niebezpieczeństwa – że to wszystko może zniknąć w jednym dniu…
Żeby nie utracić więzi z tą wielką tragedią naszego narodu corocznie w czwartą sobotę listopada odwiedzamy miejsca z nią związane.
Memoriał pamięci ofiar głodów na Ukrainie jest symbolicznym miejscem, który otwiera nam historię głodów, które przezywała Ukraina w XX wieku – i w latach 20., i w 1932-33, i po II wojnie światowej.
Cmentarz w Adamówce chroni ludzkie szczątki i pamięć o ponad 100 osób zmarłych od głodu w okolicach tej miejscowości w roku 1932-1933. Pochówek odnalazła nauczycielka języka polskiego z Dołbysza pani Irena Reznik. Miejscowy ośrodek Polaków przy wsparciu Konsulatu Generalnego RP w Łucku w roku 2007 otworzył na cmentarzu tablicę pamiątkową. Obecnie jest to sakralne miejsce. Wśród choin – niemownych świadków przestępstwa przeciw ludzkości, schroniły się dziesiątki wspólnych grobów. Nikt dokładnie nie zna, kto tu leży. Ponieważ pogrzebano w tym miejscu przeważnie niemiejscowych, a przychodzących z sąsiednich wsi w poszukiwaniu jedzenia.
Uczcimy ich ofiarę pamięcią…
