Dom Polski w Żytomierzu z okazji 80 rocznicy urodzin Jarosławy Pawluk – poetki, tłumaczki, działaczki społecznej – organizował jej twórczy wieczór „Świeca pamięci”.
Spotkanie, które odbywało się w Sali Sztuki obwodowej biblioteki naukowej, zaczęło się od prezentacji życia i twórczości p. Jarosławy Pawluk, które przedstawiła studentka Żytomierskiego Uniwersytetu Państwowego Wiktoria Czerniak. Od lat pani Jarosława uczestniczy w Konkursie Międzynarodowym im. M. Konopnickiej w Polsce. Posiada Złotą Odznakę Towarzystwa imienia Marii Konopnickiej w Warszawie. Jest Laureatką nagrody Łesi Ukrainki.
Poezję poetki recytowali uczniowie i studenci – Alina Bielinska, Eugeniusz Buczyński, Wiktoria Czerniak.
Przywitać jubilerkę przybyły liczne goście z Lwowszczyzny, Winniczyzny i Kijowszczyzny, wykładowcy i studenci z uczelni wyższych miasta Zytomierza. Kompozycji muzyczne na wierszy pani Jarosławy wykonywały znani w Żytomierzu artyści – Natalia Trawkina, Łarysa Bojko, Mikołaj Nagirniak, Paweł Antoniewski (załozyciel zespołu „Poleskie Sokoły”) zaproszone goście z Kijowa oraz Brodów.
Zaszczycił swoja obecnością twórczy wieczór wicekonsul Konsulatu Generalnego RP w Winnicy pan Damian Ciarciński.
Pani Jarosława Pawluk urodziła się 5 czerwca 1932 roku w Brodach na Lwowszczyźnie w rodzinie polsko-ukraińskiej. Chodziła do szkoły, marzyła zostać siostrą zakonną i służyć jednemu Bogu… Nie złożyło się. Druga wojna światowa zburzyła wszystkie marzenia i bezlitosny los rzucił rodzinę Pawluk na Zachód. Jako zwanzigstarbeitery 12. letnia Jarosława, jej brat Miron i matka Emilia z 2-letnią siostrą Włodzimierzą okazały się w Niemczech, gdzie spędziły pełne cierpienia trudny czas. O tych latach pani Jarosława wspomina z bólem, ale właśnie te cierpienia zrobiły ją wytrwałą do trudności, twardą w swych decyzjach i postępowaniach. Po powrocie na ziemię ojczystą niemal cierpiała rodzina i od władz sowieckich za wiarę i przekonania patriotyczne. Spragniona na wiedzę i wypełniona talentem pani Jarosława decyduje podjąć studia wyższe na wydziale filologicznym Lwowskiego Instytutu Pedagogicznego. Po ukończeniu studiów zaczęła pracować w szkołach wiejskich, a potem w redakcji jednej z gazet rejonowych. Za to, że nie podzielała ideologii sowieckiej została zwolniona z pracy i przez długi czas nie mogła się znaleźć w bezlitosnej rzeczywistości komunistycznej. A na rekach było małe dziecko.
W latach 70. przybyła do Lubara. Parcowała w rejonowej gazecie, a także zarabiała na utrzymanie nieletniego dziecka nauczycielstwem. W latach 90. śwaidoma swych korzeni polskich dolączyła się do działalności polonijnej – stała na czele Lubarskiego oddziału Związku Polaków na Ukrainie. Również pracowała nauczycielką języka polskiego w Lubarze i wsi Filińce. Największą pasją pani Jarosławy Pawluk od lat pozostaje poezja. Na co dzień walcząc z ciężką chorobą p. Jarosława gorliwie pracuje i nie rzuca twórczości. Wyszły w świat dziesiątki jej zbiórek poetyckich, tłumaczeń i pamiętniki. Tematyka utworów J. Pawluk odzwierciedla tragedię jej losu jak zarówno i tragedie losu jej narodu. Oczy Katynia – cykl wierszy ku czci i pamięci ofiar tragedii Katyńskiej roku 1940.
Z dzieciństwa zakochana w muzykę pani Jarosława Pawluk piszę melodie do swych utworów. A swemu ulubionemu kompozytorowi Fryderykowi Szopenowi poświęciła cały cykl wierszy pt. „Poetycka Szopeniana”. Od lat pani Jarosława uczestniczy w Konkursie Międzynarodowym im. M. Konopnickiej w Polsce. Posiada Złotą Odznakę Towarzystwa imienia Marii Konopnickiej w Warszawie. Jest Laureatką nagrody Łesi Ukrainki. Kilka razy do roku zbiera ona miłośników swego talentu na prezentacji kolejnych książek i wieczory twórcze.
