Wielką utratą pożegnał nas 2016 rok. 30 grudnia 2016 roku po długiej i ciężkiej chorobie zmarł Prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Longin Komołowski.
Z wielkim żalem i smutkiem odebraliśmy wiadomość o jego śmierci. Bezwzględnie na ciężką chorobę dużo czasu i sił poświęcał sprawom Polonii i Polaków. Do ostatniej chwili interesował się bieżącymi sprawami w środowiskach polskich. Jeszcze w połowie grudnia, leżąc w szpitalu, telefonował do Domu Polskiego, żeby omówić kierunki współpracy w nadchodzącym roku. A 10 stycznia 2017 roku czekaliśmy na jego wizytę do Żytomierza na koncert kolęd rodziny Pospieszalskich. Niestety los pokierował inaczej…
Pan Longin Komołowski pozostanie w naszej pamięci jako wielki patriota, człowiek, do końca oddany dziełu, któremu służył. Dziękujemy Bogu, że taki człowiek żył, gorliwie wykonywał swój obowiązek. Prosimy Pana Boga o wieczny odpoczynek dla jego duszy.
Longin Komołowski urodził się 5 stycznia 1948 w Czaplinku. Był absolwentem budownictwa okrętowego Politechniki Szczecińskiej. Od 1964 r. pracował w Stoczni Szczecińskiej. W czasie wydarzeń grudniowych w 1970 r. brał udział w strajku okupacyjnym w stoczni.
W 1980 r. uczestniczył w strajku w Stoczni Szczecińskiej; we wrześniu 1980 r. został członkiem NSZZ “Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego był działaczem podziemnej “Solidarności”. Od 1982 r. współorganizował podziemne struktury „Solidarności” w Szczecinie, organizował druk i kolportaż wydawnictw drugiego obiegu oraz ich przerzut do Szwecji. Wielokrotnie był zatrzymywany i przesłuchiwany przez organy bezpieczeństwa. Po zalegalizowaniu związku aktywnie działał w jego strukturach. W 1989 r. został przewodniczący komitetu zakładowego “S” w stoczni. Od 1990 r. był przewodniczący Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ “Solidarność”.
W 1994 r. zasiadł w Komisji Trójstronnej do spraw Społeczno-Gospodarczych.
Był posłem na Sejm dwóch kadencji. W latach 1997–2001W wyborach parlamentarnych w 1997 r. zdobył mandat posła na Sejm z listy Akcji Wyborczej Solidarność. W 2007 r. dostał się do Sejmu jako kandydat bezpartyjny z listy PiS. W latach 1997–2001 był ministrem pracy w rządzie Jerzego Buzka, w latach 1999–2001 wiceprezesem Rady Ministrów.
Był odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności oraz odznaczeniem kościelnym Ordynariatu Polowego WP Milito Pro Christo.
Od czerwca 2010 r. był Prezesem Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Na tym stanowisku nie jednokrotnie odwiedzał i Żytomierz, uczestnicząc w spotkaniach i uroczystościach organizowanych przez Dom Polski.
Takim pozostanie w naszej pamięci…
